Vlada Veselinović jedan je od najistaknutijih predstavnika mlađe generacije umjetničkog i vrhunskog sviranja narodne muzike na harmonici. Osnovne karakteristike njegovih interpretacija su visoki profesionalizam, profinjena tehnika, muzikalnost te istančani osjećaj za izvođenje kompozicija različitih stilskih obilježja koja su osobita i specifična u narodnoj glazbi.
Vlada Veselinović pronašao je i svoj specifičan stil i način interpretacije. Vrlo lijep i plemenit baršunast ton obogatio je dobro razrađenim ukrasima te svim tehničkim elementima. Racionalnim izborom registara daje osobit kolorit u različitim stilskim figurama koja su karakteristična za tradicionalnu glazbu.
Njegove izvedbe i kompozicije odišu znanjem kako izvođača tako i kompozitora. Kvalitetnom tonskom strukturom obogaćuje melodioznost te poštuje elemente tradicije koji su na momente pitki i jednostavni a s druge strane muzički i tehnički izuzetno zahtjevni.
Način i metoda izlaganja te razrada pojedinih fraza kao i cjelokupnih kompozicija traži od interpretatora vrhunsku tehničku pripremljenost i profesionalizam. Vlada Veselinović je omogućio dobrim poznavateljima narodne glazbe da u svojim notnim zapisima kao i svojim snimkama autorske glazbe približe tradicijsku glazbu širokoj publici kako za slušanje tako i za edukaciju.
Iskreno vjerujem da će Vlada Veselinović, svojim znanjem i umijećem značajno i nadalje doprinositi svekolikom umjetničkom sviranju tradicijske glazbe i kvalitetnijem kulturnom životu kako u našoj regiji tako i šire.
Marjan Krajna, prof. savjetnik, direktor Glazbene škole Zlatka Balokovića
Zagreb, 10.11.2023
(recenzija objavljena u knjizi „Nadahnut harmonikom“)
Србија од секогаш била расадник на одлични (виртуозни) музичари-инструменталисти, но и композитори во областа на народната музика. Еден од нив е и маестро Влада Веселиновиќ. Талентот за музиката и за хармониката го пројавува уште од најраното детство. Кај него постои нескротлив духовно креативен порив, пред сѐ, кон српското музичко творештво, но и кон балканското. Балканската музика во народен дух, со своите несекојдневни стилови и ритмови го привлекува вниманието на многу автори, музичари и вљубеници во музиката низ целиот свет.
Во музиката на Влада Веселиновиќ секогаш се чувствува искрена емоција. Неговиот музички јазик е јасен и допадлив – лесен за естетска рецепција. Музичкиот материјал во книгата „Надахнут хармоником“ не е исклучок од тоа. Верувам дека не му било лесно на маестро Веселиновиќ да се впушти во оваа авторско-балканска музичка прошетка. Но, дарбата, искуството, впиените мелодии на српскиот и на балканскиот мелос, постојаниот ентузијазам и желбата за нешто ново секогаш се на негова страна. Она што би сакал особено да го истакнам е следново: во неговото творештво е запазена мело-ритмиката од различните региони на Балканот, но и изборот на темпото на композициите. Имено, ората што ги нуди маестро Веселиновиќ, по својата содржина и форма, претставуваат континуитет на српската и на балканската традиционална орска музика. Овие композиции, ако се слушаат преку аудио снимка или на друг начин на претставување, прозвучуваат како концертантни орски творби. Исто така, точната орнаментика и стилската дистинкција е од исклучителна важност за секој инструменталист и композитор. Во оваа насока, нотирањето на тие елементи знае да биде и предизвик, а во овој случај тоа е направено на вистински, односно на високо професионален начин.
Влада Веселиновиќ е еден од ретките автори коишто го користат уметничко академскиот пристап во творењето и во интерпретирањето на српската и на балканската народна музика. Ваквата авторско-изведувачка определба на хармоникашот Влада Веселиновиќ е пријатно изненадување, и од овие причини, како и од претходно кажаното, со задоволство може да се препорача неговите нотни записи да бидат издадени во вид на музичка збирка – публикација, со што ќе овозможат поширока примена во Србија, на Балканот, но и ширум светот. Ваквите изданија, несомнено, придонесуваат и за помладите инструменталисти да имаат поголем поттик и полесно да ја усовршат инструменталната музика. Во иднина, на маестро Веселиновиќ му посакувам уште многу вакви и слични публикации и музички творби. При крајот од оваа моја кратка беседа, би сакал да го споменам и следново: покрај што е извонреден композитор, музичар и уметник, тој е личност со интегритет и добрина. Музиката ја чувствува како универзална потреба за комуницирање меѓу луѓето, а неговото творештво ќе продолжи да ги инспирира и генерациите што доаѓаат.
dr Goce Džukleski, solista na harmonici i kompozitor
Ohrid, 28. 10. 2023.
(recenzija objavljena u knjizi „Nadahnut harmonikom“)
Vlada Veselinović je u mladosti bio član RKUD-a „Prvi maj“, zahvaljujući pokojnom Slaviši Jovanoviću i njegovoj arhivi dolazim do saznanja da smo čak imali i neke zajedničke koncerte, Vlada u orkestru Vlastimira Vlatkovića, a ja u igračkom delu ansambla pod rukovodstvom Slaviše Jovanovića. Na žalost, veoma kratko, jer je i mene i njega put vodio dalje iz Pirota. Kada smo sazreli i afirmisali se svako u svom poslu, put nas je sastavio nakon mnogo godina prilikom promocije Vladinog prvog CD-a u Muzeju Ponišavlja. Kasnije je on bio gost na koncertu KUD-a Dukat. Tako je krenula plodonosna saradnja na obostrano zadovoljstvo. Vlada u studiju Maestro popravlja i usavršava matrice za koncertno izvođenje KUD-a Dukat, a Dukat je uvek tu za promociju Vladinih dela kako muzičkih tako i stručne literature. Na osnovu ličnog iskustva, istraživanja terena i raznih seminara i literature nadam se da sam i ja dao skroman doprinos u nastajanju jedne druge njegove knjige („Igre i pesme iz Pirota i okoline“) sa prikupljenim materijalom.
Pozdravljamo ovakvu ideju i podržavamo sa nadom da će biti što više ovakvog materijala, istraživanja, komponovanja i dela kao što su knjige Vlade Veselinovića, svetski priznatog harmonikaša, koji tek sada postaje poznat i priznat u svom gradu što je, priznaćete, najteže.
Što se tiče njegove muzike i izdate stručne literature, najpre mu se svet poklonio i uvrstio ga među besmrtne harmonikaše sveta – Maestro iz Pirota. Sa izdatim stručnim delima stao je u red velikih pirotskih imena Bora Mutan Beleg, Dragoljub Zlatković, Vasilije Petrović i zaslužuje duboki naklon i počasti svih nas i svog grada Pirota. Lično se ponosim što je ovaj mladi čovek moj prijatelj i naše gore list.
Nadam se da će još dugo njegove melodije i autorska dela milovati naše duše. Maestralna izvođenja Majinog ora, Tugom za jug nas dovode do Rapsodije pomešanih osećanja kao što Vlada promeša ritmove tako vešto da naizgled to može svako odigrati i odsvirati. Ta lakoća i jednostavnost nam ukazuju da je instrument u rukama pravog virtuoza koji Nadahnut harmonikom otvara svet mašte u Vilinskom oru.
Prilikom prvog preslušavanja Dukat ora dobio sam želju da uradim koreografsko delo, međutim maestralni prelaz i kombinacija ritmova nisu mi dozvolili. Lakoća Vladinog sviranja koji nas prevodi preko različitih ritmova, a da to i ne osetimo, dovodi nas u zabludu da je nešto lako odsvirati i odigrati. Ali, sve što je toliko posebno je teško i opisati rečima, a odlika umetničkog dela je i da nas inspiriše na stvaranje novog. Ritmove Šarenog ora i Staroplaninske rapsodije smo uspeli da ispratimo korakom i na stalnom su repertoaru našeg ansambla, a Dukat oro ostaje kao izazov do sledeće knjige.
Dejan Lilić, koreograf narodnih igara, stručnjak u oblasti kulture, istraživač u oblasti nematerijalnog kulturnog nasleđa, predsednik, umetnički rukovodilac i koreograf KUD-a Dukat
Pirot, 13.11.2023.
(recenzija objavljena u knjizi „Nadahnut harmonikom“)
Tajna se tajni dodaje i tu se otvaraju dveri čudesa. Prva tajna je – kako dečak od samo dve godine upire prstom u izlog i pokazuje na harmoniku kao da vidi neko proviđenje i razdragano, uzdrhtalim osmehom „kazuje“: To je to, to hoću!
Potom, ostaje tajna otkud od tog trena u tom biću neprestana prisutnost ogromne energije i strasti prema tom instrumentu, slušanju i sviranju, pa da je za kratko vreme uz pomoć dobrih učitelja, kao i samostalnog vrednog i predanog rada, tako dobro i zrelo svirao da je zaslužio epitet virtuoza.
Ostaje tajna otkud ta duboka zagledanost u privlačnost, snagu, toplinu i čaroliju tradicionalne balkanske muzike. Možda odgovor leži u najplemenitijoj ljudskoj vrlini koju poseduje Vlada Veselinović, a to je ljubav prema domovini i njenim običajima, kućnom pragu i tradicionalnom zvuku zavičaja.
Vlada, čovek „grmljavina“, „vulkan koji stalno radi“, izvor skrivenih tajni, ne zadovoljava se samo slušanjem i sviranjem nego neprestano u stanju obuzetosti strašću kopa po sebi i ispira sopstvene muzičke misli koje su skoro uvek kao senke njegovih dubokih osećanja, ali svetlije, punije i složenije od njih.
Vladin motiv, unutarnji nagon, moranje traganja za istinskim balkanskim zvukom pronalazi onu svetlucavu lepotu lica muzičke misli koja ima jasnu melodijsku liniju, čvrstinu ritmičkog karaktera i toplinu plastičnosti izraza, a onda to sve senči „dušom juga„, „tugom za jug„, „zavodničkom igrom „, „pletenicom šarenih, Majinih, dukat ora“ i dugo otapa u bojama meraka.
Kao što hod dobrog čoveka ostavlja tragove trajnog dobra, tako nam tragovi Vladine muzike ostaju kao dar dobra za sva vremena. Slušanje njegove muzike nam pruža čistu radost koja ostaje duboko u nama, dugo, kao sjaj lepote koju ne možemo opisati ali koju lako osećamo i naslućujemo kao potvrdu da je život samo jedno vrelo radosti.
Autorska dela Vlade Veselinovića su potvrda zlatne vrednosti tradicionalnog identiteta dobre balkanske instrumentalne muzike, a siguran sam da Vladini izvori još dugo vremena neće presušiti, te da će ovaj dobri, skromni čovek, pretalentovano biće još dugo ispirati, na dar svima, dukat bisere tradicionalnog balkanskog melosa.
Vlado Popović, dipl. inž. elektrotehnike
Sombor, 30. 10. 2023.
(recenzija objavljena u knjizi „Nadahnut harmonikom„)
ČAROLIJOM VILINSKOG KOLA
Lipe u porti se razgrajale , mislim da je bio jun… Te letnje noći 2016. vraćao sam se kući Ulicom Ernesta Kiša, nuz Malu crkvu u tom Somboru. Čujem, neko svira… Prozor odškrinut, naravno, zavirim… Vidim Vladu Popovića s gitarom i jednog mladog čoveka s velikom harmonikom. Čujem čudo od lepote -sklad tonova, dirki i žica, a prstiju k’o alve na vašaru… Kucnem, uđem i upoznam Vladu Veselinovića i njegovu suprugu Marijanu, Somborku. Iste godine u decembru, na koncertu mojih priča i tamburaša , najavio sam
dvojicu Vlada irekao publici da te večeri želim da skroz raskrilim onaj prozor kod Male crkve da i oni čuju, osete i ponesu tu lepotu kućama. I puno pozorište se olepotilo.
Moram (se) otkriti da nisam baš načitan što se nota tiče, onih s papira, a da sam skroz talentovan da čitam note iznutra. Tu lagodu osećam kada Vlada svira igre i pesme iz Pirota, šumadijska i violinska kola, Vilinsko oro, rumunske melodije, vojvođanski potpuri, foršpile za sva vremena… Onako na svoj način,rubato ili vihorno,svejedno, uvek čisto kao izvorska voda. Te vode umem da se napijem, kao i Vlada one somborske. Iz Majine čaše…
Radan, precizan, virtuozan , svoj svojcat, ušuškan med dirke, ozbiljno notalan, a blag, pitom i nadasve skroman čovek, antipod estradnoj hvalisavosti, gramzivosti, tezgarenju i svadbarenju, Vlada pleni mirnoćom maestralnog sviranja, prebiranjem nota čestitog života i s harmonikom i bez nje. Takav je otkako je još kao dvogodišnjak(!) spazio crvenu harmoničicu (ruski maljiš) u izlogu jedne piroćanske radnje.
Posle se noću budio i tražio od svojih, Krunoslava i Slađice, da mu kupe tu igračku koja svira. I njegovi mu osladili i razdanili rumeni san. Poleteo Vlada iz svog gradića, postao maestro, pa se iz svog istoimenog studija, vinuo u svetsku harmonikašku dvoranu slavnih u Americi! Ne prestaje da stvara, evo, pred nama je još jedan njegov autorski biser srpskog i balkanskog melosa.
Neko veče, slušam Vladino Vilinsko oro sa kula tvrđave Kale. Melem kolo za nas koji verujemo u maštu, snove i vile. Vladu je još kao klinca očarala muzika, sav joj se (pre)dao, pa ga dobre vile lako zavele, povele i naputile da rasvira i naše živote. Zato, i kad se nađemo na onom landaravom putu ka visinama i ćutanju, možemo lepo da čujemo kako nam iz onog izloga svira mala crvena harmonika… Za sreću i radovanje.
Nikola Maširević, prof. književnosti
Sombor, 29. 10. 2023.
(recenzija objavljena u knjizi „Nadahnut harmonikom„)